Breugel

 

Detail

 

Dulle Griet or Mad Meg

This is another composition that is not for the fainthearted. Many of the details are reminiscent of Hieronymus Bosch (c. 1450-1516), and rather macabre. However, the painting is also infused with Bruegel’s sense of humour and his wit. Dulle Griet, for example, sports armour and brandishes a sword. A dagger dangles from her apron. For good measure, she is also carrying the ultimate weapon: a frying pan.

We do not know if Pieter Bruegel the Elder selected this subject matter or if this was a commission. We may assume that Bruegel was poking fun at the hierarchy between men and women.
He inverted the traditional gender roles prevalent in the Low Countries during the sixteenth century. This composition is not the only one in which he did so: Bruegel also produced countless illustrations of cunning women who are literally and figuratively wearing the breeches.

De humor bij Breugel. Belangrijk voor JDB.

 

Breugel: Triomf van de Dood

 

Pieter Bruegel de Oude, Triomf van de Dood (1562).

Een bewerking van het populaire motief van de dodendans aansluitend bij de schilderijen van Jheronimus Bosch.

“Het schilderij stelt een panorama voor waarop een leger van geraamtes door een verwoest landschap trekt. Op de achtergrond zijn bosbranden en een zee met scheepswrakken te zien. De skeletten vallen de levenden aan die proberen weg te vluchten of proberen terug te vechten. In de linkerbenedenhoek een wagen vol schedels voorgetrokken door een uitgemergeld paard. In de linkerbovenhoek twee geraamtes die een bel luidden. Dit staat voor het einde van de wereld, dat de oordeelsstijd is gekomen. In de rechterbenedenhoek bespeelt een man de luit, achter hem een vrouw en een geraamte dat meespeelt. In het midden is een hond afgebeeld die aan het gezicht van het kind knabbelt. In het midden van het schilderij staat een kruis dat als val is opgezet, want allen die erheen gaan worden gedood door een geraamte met een zeis. Een skelet bespeelt de mensen door zich voor te doen als een draailier, maar met zijn kar verplettert hij ze. Een vrouw is gedaald in het pad van de kar des doods. Ze heeft in haar hand een spindel en spinrok, wat de broosheid van de mens symboliseert. Net onder de vrouw wordt een kardinaal vermoord door een skelet die zijn mijter draagt. Een dode koning ligt erbij, wiens gouden munten worden gestolen door een ander geraamte. Op het schilderij zijn allemaal menselijke verschrikkingen afgebeeld zoals moordlust, demonen en angst. Het schilderij toont mensen van verschillende sociale standen, van boer tot edelman, koning en kardinaal die allemaal hun dood tegemoet gaan. Het toont ook aspecten van het dagelijkse leven in de 16e eeuw. De klederdracht uit deze periode is herkenbaar” (Wikipedia).

PS

Het schilderij ‘Triomf van de de Dood’.

Het enige werk dat apocalyptisch is. Morbide. Sterke verticaliteit: galgen en galgenraden.

 

Breugel, Triomf van de Dood. 

Pieter Bruegel the Elder

The Triumph of Death
Probably after 1562 // Panel, 117 × 162 cm // Madrid, Museo Nacional del Prado, inv. no. P01393

(was dit schilderij uit het Prado te zien in Brugge, heeft JDB het gezien?

Eén van de somberste schilderijen van Breugel met een kritsich perspectief op zijn tijd. Het werk wordt vaak besproken vanuit de metafoor: voor wie de doodsklok luidt. Geraamtes beheersen de wereld en verspreiden gruwel en paniek onder de mensen. We krijgen een apocalyptisch landschap te zien. Een reden om Breugel te vergelijken met Hieronymus Bosch (c. 1450 – 1516). We zien een massa mensen die vooruitgestuwd worden: niemand ontsnapt - los van leeftijd of stand – aan de dood. Een leger van geraamtes.

We zien twee geraamtes die de doodsklok luiden.

n

Leger van skeletten. Vechtend

n

 De lier en de zandloper.

koning met kroon & dood

n

Landschappen in de verte... Opgehangen personen. 

Al deze vragen over Breugel, kunnen ook gelden voor JDB. $

Doedelzakken.

Bron (screenshots): 

(4) ARTH 4007 Pieter Bruegel (Brueghel) the Elder - Part 1 - YouTube

 

 

De triomf van de dood van Pieter Bruegel de Oude

.

Het schilderij is een eigen verwerking van Pieter Bruegel van het populaire motief van de dodendans. Het schilderij sluit nauw aan bij schilderijen van Jheronimus Bosch.

Breugel Richard Minne

De Parelduiker. Jaargang 16 · dbnl


Die keuze voor de schilderkunst heeft de jonge Minne uiteindelijk niet gemaakt. In een gesprek met Frans Buyens duidde hij schilderen eens aan als ‘een inferieure kunst’. Dat kan echter niet meer dan boude overdrijving zijn geweest. Minne bewonderde bijvoorbeeld Bruegel en de Franse negentiende-eeuwers.

Volksfiguren, bedelaars

Illustres illustrateurs : les dessins et aquarelles de gantoises du belge Jules de Bruycker (1870-1945) | de paysage en paysage


Jules de Bruycker (1870-1945) –

Aandacht voor de “misdeelden” in Gent. Diverse tekeningen.

« dans les salles d’attentes de troisième, aux abords des gares, autour des cabarets, parmi les vieillards des hospices, au paradis des théâtres; on le retrouve vociférant aux meetings, rôdant aux marchés, trinquant en compagnie des porte-faix alcooliques, tel un Gorky largement sympathique envers ses frères souffrants ». (Franz Hellens) 

De auteur vergelijkt deze beelden met Rembrandt:


détail d’un tableau de Brueghel le Jeune et deux dessins de Rembrandt : la vieille mendiante avec une gourde, vers 1630  et portrait de vieille femme (ci-dessous).

 L’écrivain Franz Hellens retrouvait dans les représentations des scène de liesse et de misère populaires dessinées ou gravées par ce grand artiste le « grand souffle de Brughel » et dans l’atmosphère et la luminosité de ses compositions celui de Rembrand : « On pense au Rembrand des scènes les plus visionnaires. Comme lui, De Bruycker ne cesse pas de serrer la réalité, mais il l’entoure d’une atmosphère véhémente, faite de clartés et d’ombres entremêlées dont l’effet est des plus inquiétant »

Franz Hellens De Boever etc

In zijn Documents secrets (1958) vertelt Hellens in een hfdst ‘Deux peintres et un troisième’ over het ontstaan van zijn roman En ville morte. De twee schilders zijn "François" de Boever (die hij Lemaire noemt) en Jules De Bruycker. Hij kent ze uit zijn tijd in Gent. De derde is Breugel, de ‘vieux maître’ die hij samen met De Boever en De Bruycker bewondert en waarover ze praten.

Hellens wordt beïnvloed door de plastische kunsten, hij deed ook een paar pogingen om te schilderen maar die vond hij mislukt. Hij wordt criticus van muziek en plastische kunsten kunsten en schrijft in La Tribune artistique, Thyrse en L’art Moderne. Hij schreef over JDB in dat tijdschrift.

Bronnen

Les écritures poétiques de Franz Hellens

Hellens, Documents secrets (1906-1956), Histoire sentimentale de mes livres et de quelques amitiés. Paris, Albin Michel 1958,p. 34)

Les écritures poétiques de Franz Hellens. Colloque international tenu à Clermont-Ferrand, 3 et 4 mai 2002. Édité par Sourour Ben Ali.

 

 

 

 

 

 

WEER KLEPT DE DOOD OVER VLAANDEREN (oorlog)

J.D.B. 072 WEER KLEPT DE DOOD OVER VLAANDEREN // LE GLAS 1916  Le Glas (de doodsklok)

Tekening: 0061 LE GLAS WEER KLEPT DE DOOD OVER VLAANDEREN. 

b

Hier zien we geen gebouwen die verwijzen naar de realiteit (maar het skelet zou gebaseerd zijn op een beeld van een gevallen Duitse soldaat) (zie War Works) (zie de laarzen die nog voorkomen). Een man is opgehangen aan de kerk. De priester? Twee figuren haasten zich naar de kerk, zo te zien Satan en een misdienaar. Daarrond verschijnen mensen die zich spoeden naar de kerk, een begrafenisstoet verdwijnt in de kerk. Lijkkisten alom. De natuur is kaal en onvruchtbaar.

Die kisten en mensen met dierlijke kenmerken doen denken  aan invloed van Breugels Triomf van de Dood. Het hoge standpunt van waaruit ook JDB kijkt en zo het gebeuren beschrijft als een tragi-komedie met de nadruk op de tragiek.

Tekening: “Eén van de meest merkwaardige oorlogstekeningen” (John)

(a clear link with a photograph. Geen reële gebouwen maar het skeleton is gebaseerd op een beeld van een gevallen Duitse solaat – ) zie War Works 

soldaat?

 Terugkerend figuur (zie Palfijn):

Invloed van Pieter Breugel de Oudere: Jagers in de Sneeuw

En: Triomf van de Dood: 

Invloed van Jeroen Bosch: de figuren die bestaan uit menselijke en dierlijke kenmerken:

https://www.dbnl.org/tekst/_vla016196001_01/_vla016196001_01_0125.php

"En de Gentenaar Jules De Bruycker (1870-1945) heeft in zijn koperets ‘Het kleppen van de dood’ weer de triomf van de dood uitgebeeld, groots, machtig en niets ontziend". 

PS

Expo ‘Feast of Fools. Bruegel herontdekt’ | Cartoon-Productions
https://www.cartoon-productions.be/2018/06/25/expo-feast-of-fools-bruegel-herontdekt/ 

Pieter Bruegel wordt vaak beschouwd als dé belichaming van de Vlaamse identiteit. Waarom is dat zo, sinds de revival van zijn werk rond 1900? Hoe komt het dat hij uitgroeide tot een icoon, een onuitputtelijke bron van inspiratie én een huizenhoog cliché? In de expo “Feast of Fools. Bruegel herontdekt” maakt de bezoeker kennis met een reeks sleutelwerken van Vlaamse en internationale kunstenaars die ‘iets met Bruegel hebben’. Ze knopen aan bij zijn thema’s, herinterpreteren die, citeren hem, … en tonen zo aan dat zijn werk niets aan relevantie heeft ingeboet. De tentoonstelling vertrekt vanuit ‘het grote misverstand’, toen Bruegel in de nadagen van de romantiek geproclameerd werd tot een diep in de Vlaamse klei gewortelde schilder van boerenpsalmen, krakende sneeuwlandschappen en eeuwig ruisende korenvelden. De expo peilt naar de manier waarop Vlaamse en bij uitbreiding Belgische en internationale kunstenaars tijdens het interbellum en ook nadien nog omgingen met zijn artistiek legaat. Wij focussen daarbij op de volgende kunstenaars: James Ensor, Valerius De Saedeleer(foto links), Jules De Bruycker, Gustave Van de Woestyne(foto top), Jean Brusselmans, Constant Permeke(foto rechts), Anto Carte, Otto Dix en George Grosz.

PS

Pieter Bruegel the Elder | Lambiek Comiclopedia





After his death Bruegel's popularity rose. Just like Bosch his work was widely copied and imitated, mostly by Bruegel's own sons. Throughout the centuries many other great artists also started producing landscape paintings and scenes depicting villagers and/or proverbs: Joos De Momper, Jan Steen, Adriaen Brouwer, Adriaen van Ostade, Hans Bol, Jacob Jordaens, Jacob Savery, Abel Grimmer... William Hogarth made similar satirical and moralistic reflections on his own time period. Francisco de Goya's later more dark, gruesome and fantastical works also echo Bruegel's influence. James Ensor, Jules De Bruycker, Eugène Laermans, Constant Permeke, Gustaaf De Smet, Max Beckmann, Wilfredo Lam and Jacek Yerka all admired Bruegel's craft.  

West-Vlaanderen. Jaargang 9 · dbnl:


"Een bijzondere rol heeft de dood, als geraamte gezien, wel gespeeld in anecdotische, sarcastische en infernale taferelen in het werk van James Ensor (1860-1949). Ensor heeft blijkbaar gaarne met geraamten omgegaan; de dood is bij hem de graaggenode gast, de ontmoeting die iedere dag kan gebeuren, de kameraad bijna, het bijna tot clowneske voorstelling aangeklede geraamte, de spotter die de relativiteitszin van de mensen aanscherpt en toch altijd meester blijft van het resultaat. En de Gentenaar Jules De Bruycker (1870-1945) heeft in zijn koperets ‘Het kleppen van de dood’ weer de triomf van de dood uitgebeeld, groots, machtig en niets ontziend.  "
En de Gentenaar Jules De Bruycker (1870-1945) heeft in zijn koperets ‘Het kleppen van de dood’ weer de triomf van de dood uitgebeeld, groots, machtig en niets ontziend.

PS

sonner le glas : de doodsklok luiden 

Komt voor bij Jeroen Bosch en Brueghel

zie verder invloed van de foto

BOOK REVIEW,COVENANTS WITH DEATH, DAILY EXPRESS,1934 - YouTube

https://www.youtube.com/watch?v=HwUdYai6a3o

Het geraamte van de foto wordt omgedraaid en gebruikt om de dood te symboliseren.