Bauer

Marius Alexander Jacques Bauer (Den Haag, 25 januari 1867 - Amsterdam, 18 juli 1932) was een Nederlandse kunstschilder. De grootste bekendheid kreeg hij met het maken van etsen en litho's met Oosterse taferelen en hij wordt dan ook Nederlands bekendste oriëntalist genoemd.


JDB schrijf zeer lovend over de etser M. Bauër - die prachtige etsen maakte van Indië en Egypte maar er bestaat geen catalogue van zijn werk.

"J'avoue que le métier d'aquafortiste n'est pas rose en Belgique!" (1927)

Op de hoogte jrg 18, 1921 [volgno 12] » 01-11-1921(schatting) - Pag. 2 | Delpher


"Er schuilen voortreffelijke grafici onder hen; de gravure heeft in de nadagen der oude groote schilderschool ongetwijfeld gebloeid en Rembrandt is tot op heden in de kleine ets, welke hij bevoorkeurde, de onovertroffen meester. Hij hield er van te teekenen met bister en er kwamen er na hem die nog meer dan hij en met meerdere kleuren waschten in hun teekening. Maar de ets en de teekening, zóóver opgevoerd dat zij de compleetheid en de valeurs van een schilderij erlangen, ontstaan eerst in de 19e eeuw. Rembrandt's honderdguldenprent is een iets waar ieder in die dagen over roept, omdat zij wat grootte en doorwerktheid betreft, valt buiten de maten van dien tijd. Maar een Bauer, een Brangwyn en de Bruycker doorploegen in onzen tijd een etsveld zóó groot, dat nu nog sommige minnaars van oude etskunst er tegen in opstand geraken. Maar die wat verder zien beseffen, dat niets zoozeer als juist het ets-schilderij en aquarel-schilderij, zooals een Weissenbruch dit laatste maakte, behooren tot datgene wat onze tijd van een vorige onderscheidt en dat het een even merkwaardige   ..."

Dirk Baksteen

Joos Florquin, Ten huize van... 3 · dbnl
Dirk Baksteen

Joos Florquin, Ten huize van... 3 · dbnl

https://www.dbnl.org/tekst/flor007tenh03_01/flor007tenh03_01_0006.php

Dirk Baksteen:

Wie waardeert u nog als etser nu?

“Buiten Rembrandt? De Nederlander Marius Bauer beschouw ik als een der grootste etsers. De moskee daar is van hem. En dan bij ons Jules de Bruycker in Gent. Henri van Straten schat ik meer als houtsnijder en vind hem dan beter dan Masereel.”

Er is wel een paar keer sprake geweest van een leraarsbetrekking maar ik heb altijd bot gevangen. Jules de Bruycker had mij aangeduid als zijn opvolger van de etsklasse in het Hoger Instituut voor Schone Kunsten in Antwerpen maar Opsomer, die een invloed van Jakob Smits vreesde en die minder gewenst vond, wilde daar niet op ingaan. Voor de direktie van de Akademie te Mechelen had de jury, waarin o.m. Jozef Muls, August Cornette en August Vermeylen zetelden, mij als eerste kandidaat aangeduid maar het stadsbestuur heeft dat advies terzijde gelegd omdat de direkteur in Mechelen een Mechelaar moest zijn. Zo werd het Ernest Wijnants. Ik heb er toch nooit spijt van gehad.

PS Uit Knack Focus:

"Alhoewel goed bekend bij ons, was Dirk Baksteen eigenlijk een Nederlandse kunstenaar. Dirk Baksteen werd in 1886 geboren te Rotterdam en overleed in 1971 te Antwerpen.
Dirk Baksteen is vooral bekend als kunstschilder, etser en graficus. Baksteen kreeg een opleiding aan de academies van Rotterdam en Antwerpen. Van 1912 tot 1944 woonde Dirk Baksteen te Mol waar hij nauw bevriend was met kunstschilder Jakob Smits die hem ook duidelijk heeft beïnvloed. Veel van zijn werken beelden ook de Kempen uit, zoals deze ets van een Kempische boerderij. In 1932 verwierf Dirk Baksteen ook de Belgische nationaliteit.

De prijzen voor Dirk Baksteen zijn eerder wat gedaald. Schilderijen, afhankelijk van het formaat en de kwaliteit, worden verkocht aan 600 à 1200 euro, soms wat meer, etsen tussen de 60 en 200 euro en aquarellen voor 250 à 600 euro. Het werk is momenteel eerder moeilijk verkoopbaar."

  

Brangwyn

Brangwyn 1926

Frank Brangwyn, Artist - YouTube


Frank Brangwyn 'Art? It's Just A Job' feature film - YouTube

In het Engelse paviljoen van de Wereldtentoonstelling is een plek ontworpen en gedecoreerd door de Britse kunstenaar Frank Brangwyn (in Brugge geboren, 1867-1956).

https://www.dbnl.org/tekst/_vla016200201_01/_vla016200201_01_0017.php

"Ook bij de versiering van de leeszaal voor de Britse afdeling van de wereldtentoonstelling in Gent in 1913 verzorgde Brangwyn zowel de armstoelen, het tapijt en de modernistische tafel als de muurschilderingen die het harde leven van de havenarbeiders en dokwerkers illustreren."
(https://www.dbnl.org/tekst/_vla016200201_01/_vla016200201_01_0017.php). 






JDB wordt gefascineerd en beïnvloed door het werk van Brangwyn (het grote formaat, de contrasten tussen licht en donker en de bijzondere aandacht voor het lijnenspel in het etsen). Een jaar later zal hij Brangwyn ontmoeten in Londen. 

Ik vond uit 1906 een ets van Frank Brangwyn,  Old houses, Ghent (1906):

De Graslei in spiegelbeeld: het Cooremetershuis staat hier rechts van huis van de Vrije Schippers, in werkelijkheid staat er het links van. Men ziet ook het postgebouw dat gebouwd werd tussen 1900 en 1908 (gebruiksklaar in 1913). In 1906 waren de werken dus nog aan de gang (bijvoorbeeld de toren is nog niet afgewerkt en concreet is de torenklok nog niet gemoneerd in de ronde opening) (LDV). 

Zie de tentoonstelling: "in de voetsporen van Frank Brangwyn en Jules de Bruycker" (Brugge)

IDe kunstenaars Jules de Bruycker en Frank Brangwyn geven ons een boeiend beeld van het leven rond de jaren 1900, in de tentoonstelling in het Arentshuis. Naast de sfeer van de industriële vooruitgang schetsen ze ook de keerzijde van de medaille, namelijk de schrijnende armoede.

Op een drietal bekende en onbekende plekken in de buurt van het Arentshuis brengen we een beeld van deze jaren 1900 met het verhaal van de toenemende “vooruitgang” op economisch en cultureel vlak . We staan echter ook uitdrukkelijk stil bij de littekens van de enorme armoede in dezelfde periode en het verzet daartegen.

We verlengen onze wandeling in het Arentshuis waar we deze boeiende jaren 1900 door de bril van beide kunstenaars kunnen bewonderen. 

PS

Het gildehuis van de Vrije Schippers

Het gildehuis van de Vrije Schippers is een van de best bewaarde gildehuizen aan de Graslei in Gent. De gilde van de Vrije Schippers kocht het pand in 1530.
Vrije schippers waren schippers die op alle waterwegen van het graafschap Vlaanderen mochten varen, inclusief de Gentse binnenwateren. De onvrije schippers moesten aan de stadsgrenzen hun vracht overladen.
In 2011 kocht het havenbedrijf North Sea Port het gebouw om er een representatiehuis van te maken. Zij herbestemden het pand tot werkplek en vergaderruimte. De hal en het aanpalend salon zijn publiek toegankelijk. Het bureau Callebaut-architecten leidde de werken.

Uit het juryrapport: “Bij het restauratieproject van het gildehuis van de Vrije Schippers zijn oud en nieuw volledig in balans gebracht. Het monument is volledig gerestaureerd en herbestemd met een groot respect voor de verschillende historische lagen. Alle verdiepingen hebben een nieuwe functie gekregen. Elementen met erfgoedwaarden werden in situ behouden en nauwgezet gerestaureerd. Voor de technische en sanitaire voorzieningen is een nieuw volume toegevoegd achter in het gebouw, volledig los en demonteerbaar van de historische constructie. Ook alle andere ingrepen aan het gebouw zijn reversibel ontworpen en uitgevoerd. Hierdoor kan het gildehuis zich in de toekomst gemakkelijk aanpassen aan nieuwe noden.
Als levend monument geeft het herbestemde gildehuis een belangrijk verhaal uit de lokale geschiedenis een gezicht. De prachtig herstelde muurschilderingen vertellen meer over het historische belang en gebruik van het gebouw.”

Zie ook in het Rijsmuseum:

Boten op een gracht in Gent, Sir Frank Brangwyn, 1924

etching, h 147mm × w 118mm More details
© erven Sir Frank Brangwyn 

Etude for etching "Unloading bricks, Gent."

Frank William Brangwyn

Graphics, 1921

n

 PS

Daarnaast dient vermeld dat Brangwyn ondertussen ook een reputatie krijgt in de wereld van de grafiek. Ook in België wordt zijn werk gewaardeerd zoals blijkt uit het de lof die Emile Verhaeren heeft voor de etsen 

Uit 1912 had tentoongesteld bij Durand Ruel in Parijs. Later zal Brangwyn trouwens werken van Verhaeren illusterren (zie Les Villes Tentaculaires’ en ‘Les Campagnes Hallucinées’ die Brangwyn van expressieve houtsneden en litho's voorzag.

De stadsgezichten die Brangwyn tekent (in etsen en lithografieën) worden geïnspireerd door zijn vele reizen, waarbij hij weinig of geen aandacht besteedt aan de toeristische gebouwen, maar de des te meer aandacht besteed aan de opkomende industrie en de sociale ongeljkheid die hiermee gepaard gaat (in de lijn van Charles De Groux en Constantin Meunier). Naast de architectuur besteedt hij aandacht aan de armen, de ambachtslieden etc. 

PS

Brangwyn-Museum te Brugge  (1932).

door R. W. P. de Vries Jr. Zie: Delpher.

"Het is suggestief werk van dezen Engelschen Belg, en hoewel hij nu eens aan Meunier, dan weer aan De Bruycker, dan aan Bauer en langs dezen heen aan Rembrandt doet denken, blijft hij toch steeds Brangwyn zelf, die wij uit duizend anderen zouden kunnen herkennen. Hij heeft een eigen stijl, een eigen visie, een eigen voordracht en deze is forsch, sterk en grootsch."

Frank Brangwyn | A Titan of Etching | Discover Goldmark
https://discover.goldmarkart.com/frank-
brangwyn/
zie voorkeur van werken van Brangwyn