Brangwyn 'After Nature'

Van der Haegen

Een generatiegenoot van JDB, Van der Haegen (1869-1942)

Rond 1900 in Gent:met  aandacht voor volkse en mondaine taferelen en personages.

Experimenteert met een nieuw aspect van de journalistiek: de persfotografie. 

Geen afstand tot het gebeuren: straattonelen, markttonelen,

sacramentsprocessies, historische stoeten, carnaval, de foor, de stakingen

voor het algemeen stemrecht (1893) en sportmanifestaties.

Willaert

Raphaël Willaert komt uit een Gentse kunstenaarsfamilie, zjn vader was decorateur en schilder en zijn drie broers worden ook schilders: Arthur Willaert (1875-1942) (die vaak tekent met Trealliw – de omkering van zijn naam) en Ferdinand Willaert (1861-1938) die op dat moment de meest succesvolle kunstenaar van de famlie is: behalve als schilder ook als directeur van de Academie van Dendermonde.

JDB heeft twee van de broers goed gekend. Zo maakt hij een tekening

van Arthur Willaert (1906) en een ets van Raphaël Willaert.

Vader Willaert: decorateur en schilder van portretten en religieuze composities.

Drie zonen worden schilders:

Arthur Willaert (1875-1942)*

Pseudoniem: TREALLIW

“Arthur maakt naam als schilder van vissers op het strand”

Raphaël Robert Willaert (1878-1949)*

“Raph Robert is dan eerder gespecialiseerd in honden”

Ferdinand Willaert (1861-1938).

opleiding als schilder-decorateur en doorloopt de klassen van de Gentse Academie in amper drie jaar tijd (bij Theodoor Canneel)

in 1884 wordt Willaert zelf leraar aan de Gentse academie. In 1890 trekt hij met twee bevriende schilders over Frankrijk en Spanje naar Marokko waar hij tot 1892 zal verblijven. Hij schildert in Tanger en omgeving. Succes met zijn Marokkaanse schilderijen tentoon in de Gentse ‘Cercle Artistique’.

het begin van een succesvolle artistieke doorbraak (Parijs)

in 1893: directeur van de academie in Dendermonde (tot 1936).

Woonde in de Drabstraat met appartement in Dendermonde.

Verwantschap met Albert Baertsoen (delen onderwerpen – maar stijl minder zwaarmoedig dan Baertsoen, lichtere toets van Claus)

“Zoals de schilders van de Dendermondse School”:  o.i.v. Franse impressionisten en het luminisme ontwikkelt hij een lichtere schriftuur en een zachter kleurenpalet.  

•  

Rodolphe Desaegher

Rodolphe Marie Auguste Desaegher (Gavere, 28 oktober 1871 - Gent, 25 februari 1941) was een Belgisch volksvertegenwoordiger.

Levensloop

Desaegher promoveerde tot doctor in de rechten. Op gemeentelijk vlak werd hij gemeenteraadslid (1917) en schepen (1921-1927) van Gent. Van 1904 tot 1919 was hij ook provincieraadslid.
In 1925 werd hij verkozen tot liberaal volksvertegenwoordiger voor het arrondissement Gent-Eeklo en vervulde dit mandaat tot in 1929. 

Desaeger, Rodolphe (1902), ‘J. De Bruycker’. Petite Revue Illustrée de l’art en de l’arhéologie en Flandre. Gent; jaargang 3, nr. 17. 15.09.1902, p. 141-142.

B0108 L'AMATEUR Le ministre De Saegher, amateur-peintre

JDB: MSK

Jules De Bruycker | MSK Gent


Jules De Bruycker
Een veelzijdige tekenaar
23.10.20-23.01.21
Tentoonstelling
Naar aanleiding van zijn 150e geboorteverjaardag wijdt het Museum voor Schone Kunsten Gent (MSK) een tentoonstelling aan het werk van Jules De Bruycker (Gent 1870-1945). Een omvangrijk overzicht van 150, tekeningen, aquarellen, gouaches, olieverfwerken en prenten brengt de wervelende, expressieve en bij momenten fantasmagorische beeldenwereld van deze Gentse kunstenaar-observator tot leven.

Een veelzijdige tekenaar

Vandaag kennen de meeste liefhebbers Jules De Bruycker vooral als etser. In zijn ruim veertigjarige carrière liet hij immers een oeuvre na van 309 afzonderlijke prenten, en ontplooide De Bruycker zich tot één van de meest baanbrekende grafici in België tijdens de eerste helft van de 20e eeuw. Maar De Bruycker was niet alleen een buitengewone graficus. Tot op heden bleef een kernaspect van zijn oeuvre, namelijk het getekende werk, onderbelicht. Precies daarop legt de tentoonstelling de focus.

Jules De Bruycker, Zelfportret, 1925, MSK Gent
Jules De Bruycker, Zelfportret, 1925, MSK Gent
Tekenen was De Bruyckers eerste liefde, nog voor hij zich als dertiger toelegt op het etsen. In zijn tekeningen zien we een veelzijdige kunstenaar die steeds potlood en papier bij de hand heeft, om snel-snel een indruk te schetsen van wat hij in het leven van elke dag om zich heen observeert. Naast deze getekende kattenbelletjes werkt De Bruycker evengoed thema’s uit in autonome, grotere, soms zelfs monumentale tekeningen. In zijn oeuvre staan prenten en tekeningen ook niet los van elkaar. Vaak hergebruikt hij motieven uit tekeningen in etsen, of verwerkt hij elementen uit etsen naderhand opnieuw in tekeningen. En als zijn tekeningen al minder bekendheid genieten, dan geldt dat zeker voor de aquarellen, gouaches en de enkele olieverfwerken van zijn hand. Deze tonen dat De Bruycker niet alleen in zwartwit fascineert, maar evenzeer sprankelt in kleur.

Jules De Bruycker, Les fleurs du vice, 1907, MSK Gent
Jules De Bruycker, Les fleurs du vice, 1907, MSK Gent
De observator van de mens

Op thematisch vlak kent het grote publiek De Bruycker vooral als de meester van de milde spot, waarmee hij zijn directe omgeving benadert. De Bruycker is een meesterlijke observator van de manier waarop de mens zich in groep, maar ook als individu gedraagt: op straat, op de wekelijkse markten, in het theater, in de kerk. In vaak enkele gevatte lijnen herleidt De Bruycker hen tot de pure essentie. Daarmee werpt hij een scherpe, soms karikaturale en zelfs ongenadige blik op de kleine kantjes van zijn medemens en ook van zichzelf.

Jules De Bruycker, Boeren op de markt, 1902, MSK Gent
Jules De Bruycker, Boeren op de markt, 1902, MSK Gent
In zijn werk zien we het krioelende volksleven in overvol getekende bladen of integendeel eenzame figuren tegen een abstracte achtergrond. De Bruycker sleurt ons mee in de uitgelatenheid van volksfeesten en optochten, maar confronteert ons tevens met de medemens die leeft in de zelfkant van de maatschappij, met de eigen vergankelijkheid en de laagste instincten van de mens. Van dit laatste getuigen de fantasmagorische tekeningen en prenten die hij tijdens de Eerste Wereldoorlog maakt, en waarin hij met ontluisterende spookbeelden de waanzin en het menselijk leed van de oorlog aanklaagt.

Jules De Bruycker, De hinderlaag, 1918, MSK Gent
Jules De Bruycker, De hinderlaag, 1918, MSK Gent
150 werken voor 150 jaar

In 150 uitzonderlijke werken brengt het museum een ode aan 150 jaar Jules De Bruycker. 150 werken waarin zijn exceptionele technische meesterschap wordt geëtaleerd, maar waarin evenzeer een ongebreideld observatievermogen met een verbeeldingsrijke originaliteit gepaard gaan, kenmerken die van Jules De Bruycker een volstrekt uniek en oorspronkelijk kunstenaar maken. Het museum put hiervoor uit de rijke en veelzijdige eigen verzameling werk van De Bruycker en toont daarnaast tal van werken uit privécollecties.



Deze tentoonstelling wordt georganiseerd in samenwerking met de Stichting Jules De Bruycker. 

Op papier | MSK Gent

Op papier
Tekeningen van Gentse kunstenaars uit de museumcollectie. MSK.
14.07.18-16.09.18 

Deze zomer put het Museum voor Schone Kunsten Gent (MSK) uit de rijke verzameling tekeningen uit de eigen collectie. Het centrale thema van de tentoonstelling ‘Op papier’ is de stad Gent en de kunstenaars die afkomstig waren uit, of gedurende korte of langere tijd neerstreken in de stad. Voor elk van hen vormde de artistieke context of het lokale leven in Gent een onuitputtelijke bron van tekendrift.

Het museum brengt zelden getoonde pareltjes in zwart-wit én in kleur naar boven, gerealiseerd door zowel bekende als onterecht vergeten kunstenaars. De tentoonstelling vormt meteen de start van een reeks grepen uit de MSK-collectie, waarmee we de komende jaren minder geziene schatten uit het prentenkabinet exploreren.

Jules De Bruycker (1870-1945) daarentegen is zowat de absolute tegenpool van de introverte Minne. Hij plaatst zijn volkse types in overvolle markt- en straattaferelen, die het alledaagse leven in de verpauperde stad na 1900 ensceneren. Na een tijd afwezigheid uit de museumruimten brengt het MSK opnieuw werk van deze geliefde Gentenaar op zaal.

Het werk op papier van Jos Verdegem (1897-1957) brengt de bezoeker naar het interbellum. De realisaties van deze eigenzinnige, veelzijdige kunstenaar zijn onmiddellijk herkenbaar door hun krachtige en tegelijk aangrijpende voorstellingen die de universele condities van het menselijke zijn verbeelden.

Etsers JDB

"Inderdaad was Jules de Bruycker in ons land veertig jaar lang de onbetwiste nummer één. Zijn tijdgenoten en eventuele concurrenten als etsers waren Rassenfosse (1862-1934), Baertsoen (1866-1922) en Waker Vaes (1882-1958), en - vanaf medio de jaren twintig - ook Floris Jespers (1889-1965), Jos Verdegem (1897-1957) en Joris Minne (1897- ). Ook Masereel (1889-1972) behoorde tot Jespers' generatie, maar hij was vooral houtsnijder. “ (Paul Huys).

Ons Erfdeel. Jaargang 38 · dbnl

JDB, Le Modèle

 

 

 

Jules de Bruycker

Titel: Le modèle , 1942 - 1942

Medium: Pencil

Größe: 45 x 37,5 cm (17,7 x 14,8 in)

Litho houtsnede

Op site van de JDB Stichting: als litho aangeduid.

Houtsnede: 

L'art belge contemporain, numéro spécial dédié à sa Majesté la Reine, Noël 1921

GILKIN Iwan, rédacteur en chef, ISY Brachot, directeur de l'Art Belge

 

 

Brief over Permeke

Prentbriefkaart van JDB aan zijn vrouw

Postkaart Parijs    15/08/1924           

“J’apprends énormément et je voudrais tant y faire un séjour de deux mois - pas de photos mais d’après nature. Quelle cri là-bas à Gand ! les vaches de Permeke ! Si mon appareil a bien fonctionné j’apporte des choses intéressantes pour autant qu’on puisse faire en 5 jours. Je rentrerai quand la portefeuille … je n’ai pas pris des précautions pour rester plus longtemps - serai épuisé. Je pense que je reviendrai lundi, même train que le notre. Dureste je t’écrirai. Je regrette vivement que tu n’es pas avec moi. Baisers    Jules



Johan De Smedt in boek over Latemse kunst vermeldt een tentoonstelling op 24/8 die commotie veroorzaakt: (check: de verwijzing op een kaart van 15/8 kan niet kloppen met de tentoonstelling uit Gent die later zou komen):

https://www.mijnwoordenboek.nl/vertaal/NL/FR/viswijf

het viswijf    vache (v) ; sorcière (v) ; dragon (m) ; gendarme (m) ; tarte (v) ; furie (v) ; chienne (v) ; vipère (v) ; charogne (v) ; mégère (v) ; virago (v) ; chipie (v)


Terug naar de natuur. Centraal concept in de Latemse school

"naar de natuur gaan schilderen en de grote betekenis die hij toekende aan de natuur was op zich een belangrijke inspiratiebron voor de eerste groep Latemse schilders. Het intellectuele middelpunt van deze groep was Karel van de Woestijne"

Karel van de Woestijne, Verzameld journalistiek werk. Deel 1. Nieuwe Rotterdamsche Courant juli 1906 - juni 1907 · dbnl
https://www.dbnl.org/tekst/woes002verz12_01/woes002verz12_01_0014.php

Toen ik vernam, dat ze zouden in veiling komen op 't einde dezer maand - van 29 tot 31 Augustus, in 't huis des Meesters - wilde ik voor 't laatst de teekeningen en schilderijen vereenigd terugzien die Xaveer de Cock, toen hij in 1896 stierf, naliet in zijn vredig huis te Deurle aan de Leie, waar ik ze lange namiddagen bewonderd had.

Ik stoomde dus naar Vlaanderen terug, naar die streek - Afsnee, Sinte Martens Laethem, Deurle, Astene - die wel verdiende het Vlaamsche Gooi te heeten, en reeds, om de talrijke schilders die er zich sedert eene halve eeuw, - sedert rechtstreeks naar de natuur, zonder omwegen, onder onmiddellijke impressie geschilderd wordt, - gevestigd hebben, ons Barbizon wordt genoemd. Want dit land heeft inderdaad eene gansche reeks kunstenaars, van Xaveer de Cock tot aan Emiel Claus, bezield, die zijne rivier, - de vlakke, kalme Leie, - die zijne kouters en zijne dennebosschen hebben verheerlijkt. 


PS


Constant Permeke (Belgian, 1886–1952) Title:
Koeien bij de hoeve , 1935–1935

Lot 239 - Permeke Constant (1886 - 1952) - Ecole : Belgique - Vaches à l'ombre (ca. 1930) - [...]

 

 

 

 

 

PS
René Magritte – 1948 (La Période Vache) – Endless Lowlands (Archived)

https://endlesslowlands.wordpress.com/2010/07/20/rene-magritte-1948-la-periode-vache/

"Hij doopte de serie ‘vache’ wat in het Frans zowel ‘koe’ als ‘gemeen’ kan betekenen, een verwijzing ook naar de ‘les fauves’ (de wilden), waar hij het felle kleurgebruik van ‘leende’.  "

Turner: Horloge

Zie ets van JDB in Rouen.

Turner

Turner worked gouache and watercolour paints over this ink drawing to depict the fourteenth-century Grand Horloge timepiece at Rouen with the cathedral rising behind. Particular attention has been paid to capturing the busy life of the street and the heavily ornamented urban architecture by the application of dense, sketchy pen marks and irregular patches of blue and ochre paint. This is one of seven colour studies of Rouen which Turner worked up around this date with a view to potential publication; for a list of these, see the entry for Tate D24655 (Turner Bequest CCLIX 90). Art historian Ian Warrell has identified two pencil sketches in the earlier Dieppe, Rouen and Paris sketchbook as sources for the present study: see Tate D24518 (Turner Bequest CCLVIII 10) and Tate D24520 (Turner Bequest CCLVIII 11).1 For the finished watercolours of Rouen in the Turner Bequest, see Tate D24672–D24674 (Turner Bequest CCLIX 107–109). All this activity culminated in three engravings in the 1834 volume of Turner’s Annual Tour: Wanderings by the Loire and Seine (1833–5; later reissued as Rivers of France); see Tate impressions T05604, T05605, T05607.

Turner: Rouen

De Bruycker - familie

 Informatie van John:

Verdonck was de echtgenoot van Esthella De Bruycker.

De Bruycker had drie mappen voorzien:

Map 1 - voor zijn vrouw Rafphaëlle  welke zij bijna volledig verkocht hebben aan Van Habost (zeer traag) zij heeft er haar verdere leven met bekostigd.

Map 2 -  is naar Esthella en Verdonck gegaan. Die was in enkele jaren volledig verkocht. Aan God en alleman.

Map 3 - de belangrijkste bij Andrée zijn dochter en haar echtgenoot Naeyaert. (Havenarbeider)

Het was een eeuwig gevecht tussen Andrée en Naeyaert om bepaalde werken te behouden. Uiteindelijk hebben de twee kleinkinderen het laatste werk verkocht bij De Vuyst in 2019.

Van Leusden

Willem van Leusden (Utrecht, 25 september 1886 - Utrecht, 8 maart 1974) was een schilder die in Utrecht en vanaf zijn 23ste in Maarsseveen woonde.
Van Leusden volgde zijn opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag en de Rijksakademie in Amsterdam. Hij verwierf gedurende drie jaar de koninklijke subsidie voor jonge kunstenaars.
Hij was verbonden aan de Burgeravondschool waar hij tekenles aan jongens gaf.
In zijn vrije werk maakte hij een ontwikkeling door van realistisch, via abstracte schilderijen en meubelen die in de traditie van De Stijl passen, tot surrealistisch werk. Van Leusden bekwaamde zich ook in verschillende ets- en graveertechnieken. Met de kunstenaars Jopie Moesman en Willem Wagenaar vormde hij de kern van de groep surrealisten die in de periode 1930 tot 1950 in Utrecht actief waren. Ook was hij lid van het grafisch gezelschap De Luis.
In grafische vakkringen verwierf hij grote bekendheid door zijn onderzoek naar de grafische techniek van Hercules Seghers. Na lang aandringen publiceerde hij daarover in 1960 zijn bevindingen.
Willem van Leusden overleed in het Utrechtse ziekenhuis Oudenrijn.

W. Van Leusden, Kathedraal van Reims (1914)

Westelijke hoofdportaal van de gothische kathedraal in Reims

Vervaardiger

Willem van Leusden (Utrecht 1886 - 1974 Maarssen)

Datering

1913 - 1914

Materiaal / Techniek

ets op papier

De ets REIMS (075, 076) (1916) 

Goya

JDB werd vergeleken met Goya:

“In his etchings of the war, his satire becomes a tragic thing and the prints surpass even those from Goya in horror. Goya gains his effects by extreme realism and the use of much gruesome detail. DB achieves results even more fearful by making use of a freer method of attack; - by introducing fiends when Goya uses corpses, by peopling every shadow with the hold of unknown horrors. (geciteerd bij Huys: 85)

Sturges, Lucy Hale, 

An Etcher of Flanders [Jules de Bruycker] [Electronic File]

Champlain, N.Y.: Winfred Porter Truesdell, 1923. 9 pp. 5 illustrations. PDF file (approx. 1.75 MB). Originally published in The Print Connoisseur, 1923. Delivery in PDF format. The first complete Index to The Print Connoisseur, 1920-1932, is available as catalogue no. 319-3. Requires Adobe Reader or similar program to view.

Weer klept & Covenants with death

BOOK REVIEW,COVENANTS WITH DEATH, DAILY EXPRESS,1934 - YouTube
https://www.youtube.com/watch?v=HwUdYai6a3o

Innes, T.A., Ivor Castle (1934), Covenants with Death. Daily Express Publications

zie Weer klept de Dood

Foto's JDB

 (aquarel)

 (over die foto bestaat discussie: dochter Andrée zegt dat dit haar vader niet is, schoonzoon spreekt dit tegen)




 Foto's (zie website De Bruycker Stichting):

Reizen Corona

Interne Keuken

https://radio1.be/reizen-corona

Herman Van Goethem, rector van de Universiteit Antwerpen, heeft een imaginair reisbureau opgericht: Reizen Corona. Hij begeleidt zijn cliënteel hoogstpersoonlijk op een reis door de tijd, richting 19de en vroeg 20ste eeuw. We zijn meegegaan, en we hebben ons de ogen uit ons hoofd gekeken.
Herman Van Goethem beheert de vermoedelijk grootste verzameling historische stadsfoto's van ons land. Het resultaat van jarenlang zoekwerk, samen met een bevriend verzamelaar. Honderden foto's hebben ze bij elkaar, veelal nog ongearchiveerd en ongedocumenteerd.

Het corona-isolement leek Herman Van Goethem een uitstekend moment om op Facebook die fotoschat voor het grote publiek te ontsluiten. En een schat is het. Nog nooit hadden wij bijvoorbeeld een foto gezien van de Antwerpse De Keyserlei uit de tijd voor het Centraal Station aan het eind ervan stond. Vroeger stond daar een houten station, dat Ooststatie werd genoemd. Oost, omdat de stad daar eindigde. Voorbij de sporen begon het platteland. De foto dateert uit 1893, ze staat hierboven.

Op de alleroudste foto uit de verzameling is de Predikherenbrug te zien, over de Leie in Gent, een daguerreotype uit 1840. Als je dat ziet, ervaar je een soort tijdsmachine-effect. 1840 is het jaar waarin Paganini streft en Napoleon wordt bijgezet in de Dôme de Invalides.

We zullen die oudste foto van Gent morgen op de radio laten zien. Als u niet zo lang kan wachten, of als u radio geen geschikt medium vindt voor fotografie, moet u doorklikken naar de Facebookpagina van Herman Van Goethem.

https://www.facebook.com/Hermanvangoethem/ 

WO1: foto's

In 1915: een speciaal nummer van het Franse tijdschrift L'art et les Artistes:  La Belgique héroique et martyre. (Burny 1995: 309).

E. Van Hamme, Ieper. (p. 13). Foto Archief Stedelijk Museum van Ieper.

Ernest Van Hamme

Ernest Van Hamme(Gent 1856 –Mariakerke 1932)E. Van Hamme was schrijnwerkeren architect. Hij studeerde bouwkunde bij Joseph De Waele aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent. Als lid van de Commissie voor Monumenten voerde hij een aantal restauraties uit in Gent, waaronder: de Graanspijker, kleine Spijker, huis De Valck, huis Vrijdagsmarkt 22, de Grote-en Achter Sikkel, Zwarte en Grote Moor, het Groot Vleeshuis en aanpassingen aan de Vismijn.160Aan de Parklaan ontwierp hij een eclectisch burgerhuis (Parklaan 35, Gent) en vlakbij in de Krijgslaan (Krijgslaan 4) bevindt zich een art-decoburgerhuis van zijn hand. Daarnaast bouwde hij nog een aantal burgerhuizen, vooral in Genten Oudenaarde:161Niet-exhaustieve lijst van zijn oeuvre:-Kasteelstraat 9, Oudenaarde: Neoclassicistisch burgerhuis;-Kasteelstraat 11, Oudenaarde: Neoclassicistisch herenhuis;-Einestraat 21, Oudenaarde: Hoekhuis in neotraditionele stijl (gesloopt);-Tentoonstellingslaan 78, Gent: Burgerhuis

Brief de Ramaix

386 Jules DE BRUYCKER (Gent, 1870 - 1945) - 2 lettres autographes signées à G. d. Ramaix Legation Belge.
[London], 18.9.18 et 29.9.18. 2 pages in-4.

 «...Je suis charmé de l'appréciation que vous faites de mes oeuvres. Selon votre désir j'aurai le plaisir de vous recevoir dans mon atelier vendredi prochain pour pouvoir vous montrer mes planches... »

Etsen: pers

Henri Guérard aan zijn drukpers (Henri Guérard à sa presse)
Norbert Goeneutte, 1888

 

19de eeuw: Neostijlen

 

Bergmans, A. J De Maeyer, W Denslagen, Wies van Leeuwen (1999), Neostijlen in de negentiende eeuw. zorg geboden ? Handelingen van het tweede Vlaams-Nederlands restauratiesymposium Enschede 3-4 september 1999.

A. Bergmans, J. De Maeyer, W. Denslagen en W. van Leeuwen (red.), Neostijlen in de negentiende eeuw. Zorg geboden? (Kadoc-Artes, 7), Leuven, Universitaire Pers, 2002, p. 131-159   

KORTE INHOUD

De negentiende eeuw was de eeuw van de neostijlen, de historiserende of eclectische gebouwen die op het eerste gezicht een aberratie lijken: Disney-achtige sprookjeskastelen, landhuizen als afschrikwekkende burchten, stadswoningen met trapgevels en fabrieken als romaanse kloosters. Geprezen in de negentiende eeuw werden ze in de twintigste eeuw verketterd en bestempeld als producten van een 'lelijke tijd'. Ze vielen buiten het gezichtsveld van de monumentenzorg. Dat negatieve beeld stoelt echter op een misvatting. Deze publicatie wil de eigenheid van de negentiende eeuw en van haar architectuur onder de aandacht brengen.

De 'lelijke tijd' blijkt immers verrassend creatief en modern, met een enorme waaier aan mogelijkheden. Gedreven door een merkwaardig geloof in de vooruitgang kon de negentiende-eeuwse mens heden en verleden, tijd en ruimte met elkaar verbinden. Zo woonde en werkte hij bij voorkeur in gebouwen, interieurs, meubilair en met trots gekoesterde verzamelingen die teruggrepen naar het verleden. Voor een juiste kijk op de neostijlen is het nodig zich te ontdoen van kritische reflecties die ontleend zijn aan het twintigste-eeuwse rationalisme en modernisme. Gebouwen en interieurs in neostijlen waren meer dan een onpersoonlijk, romantisch opgebouwd decorum, hadden niets of weinig te maken met oubolligheid of ziekelijke weemoed. In feite ging het om een vorm van welberedeneerde en geïntegreerde moderniteit, een pittoresk samengaan van traditie en moderniteit. Zowel de algemene artikels als de casestudy's in dit boek maken dat voor Nederland en Vlaanderen duidelijk. Tegelijkertijd worden voorbeelden aangereikt van een andere, zorgzame aanpak van het negentiende-eeuwse culturele erfgoed.

PS Ik ben geïnteresseerd in de opkomst van de behanger/stoffeerder... (JDB).

Geciteerd in Jockheere, Aandacht, aandacht...

Permeke etsen

Over de etskunst schrijft Permeke – die JDB goed kent – een brief aan zijn zoon die wou etsen of graveren. Hij moedigt hem aan maar kan het toch niet laten zijn principe te herhalen, met name dat “origineele teekeningen het wèl halen bij n'importe welk procédés die altijd maar métier zijn, afkooksels van de spontane uitdrukking welke, zoo klinkt het zóó botst het direct en spasmodisch geboren worden. Crêatief.’ (brief 13.12.1943) (Van den Bussche 1986: 289). In dezelfde brief levert hij verdere commentaar op Ensor in het bijzonder (en van de weeromstuit geldt die opmerking ook voor de hele etsccultuur). Permeke waardeert het werk van Ensor, maar hij verwijt Ensor dat hij te veel exemplaren heeft laten drukken om “den kalant” te bevredigen: “Men moet de tirage kunnen beperken en daarnà de clichés vernietigen - om de waarde aan de goeie épreuven of hun waarde te behouden” (Van den Bussche 1986: 289).

Van den Bussche, Willy (1986), De brieven van Constant Permeke aan zijn zoon. Paul. Vlaanderen. Jaargang 35 (1986). Dbnl: 

https://www.dbnl.org/tekst/_vla016198601_01/_vla016198601_01_0064.php 

In de Vledermuis

Tekening A.015 IN DE VLEERMUIS - PALINGRESTAURANT 

Im Memoriam

Langui E., Grandeur et Misère der Belgische verzetskunst, in Kroniek van Kunst en Kultuur, december 1945, 42-45.

MSK tekeningen

Op Facebook staat een bericht bij de tentoonstelling van het MSK.

https://feedback.facebook.com/mskgent/posts/10156827053231669

Andre Vermaerke We zijn in het bezit van 10 tal tekeningen van Jules De Bruycker. Bekomen van de familie Gorges Chabot, stichter van de latemse kunstschilders school. Vriend van Gorges Chabot. 

A Book of Belgium's Gratitude

A book of Belgium's gratitude [comprising literary articles]

    Cammaerts, Émile ( editor )

    Davignon, Henri, 1879-1964 ( editor )

    Lambotte, Paul, 1862-1939

    Locke, William John, 1863-1930 ( editor )

    Palacio Luca, Clara Helena ( joint-donor )

Donor:

    Luca, Francis Xavier

Place of Publication:

    London ; New York

Publisher:

    John Lane, The Bodley Head

Publication Date:

    1916

Related Item:

    Plate [22]: Magdalen College, Oxford / Jules de Bruycker

Lambotte, Paul, (1916) A book of Belgium's gratitude.

Literary editors: Émile Cammaerts and Henri Davignon. Translation editor: William J. Locke.

https://digital.wolfsonian.org/WOLF040258/00001

A book of Belgium's gratitude



Plate [22]: Magdalen College, Oxford / Jules de Bruycker

Plate [23]: Merton College, Oxford / Jules de Bruycker

Plate [22]: Magdalen College, Oxford / Jules de Bruycker

A Book of Belgium's gratitude comprising literary articles by representative Belgians, together with their translations by various hands, and illustrated throughout in colour and black and white by Belgian artists This book, "A Book of Belgium's gratitude," by John Lane, is a replication of a book originally published before 1916. It has been restored by human beings, page by page, so that you may enjoy it in a form as close to the original as possible. 

A Book of Belgium's gratitude; comprising literary articles by representative Belgians, together with their translations by various hands, and illustrated throughout in colour and black and white by Belgian artists : Cammaerts, Émile, ed : Free Download, Borrow, and Streaming : Internet Archive

https://archive.org/details/abookbelgiumsgr00lambgoog/page/n398/mode/2up/search/De+Bruycker

B0350 MERTON COLLEGE,OXFORD "VIEILLE MAISON" 

B0351 MERTON COLLEGE, OXFORD 

B0352 "MERTON COLLEGE" OXFORD 

B0353 MERTON COLLEGE OXFORD 

Jules De Bruycker - Magdalen College Oxford Architecture 1916 Photogravure | #1733244346
https://www.worthpoint.com/worthopedia/jules-de-bruycker-magdalen-college-1733244346:

Single disbound illustration from a 1916 art book. Verso is blank Including margins the total size is approximately 7 1/4 x 9 3/4(measurements are approximate. Printed on ivory paper with faintly age toned margins.

Permeke

Bonnel (1956) over het atelier van JDB in Londen:

"Het enige andere kleurvlak was ‘Wolkenhemel’ van Permeke.

En die verdonkerde omwille van de loodwitverf – goedkoop wegens de omstandigheden van de oorlog."

Uit Wikipedia: 

Toen in 1914 de Eerste Wereldoorlog uitbrak werd Permeke opgeroepen en ingezet bij de verdediging van Antwerpen; de vriendengroep werd uiteengerukt. Te Duffel raakte hij zwaargewond. Hij werd via een lazaret in Antwerpen overgebracht naar het Verenigd Koninkrijk, naar een hospitaal te South Hillwood. Na zijn herstel vond hij zijn vrouw en zijn moeder terug in Folkestone; hier werd ook zijn eerste zoon John geboren. Intussen ontstonden contacten met Belgische kunstvrienden als Edgard Tytgat, Gustave van de Woestijne, Aloïs Boudry en Hippolyte Daeye. Hij werd ontslagen uit de militaire dienst en trok naar Londen waar hij via het Rode Kruis huisvesting kreeg in Stanton St Bernhard; in de loop van 1915 maakte hij enkele aquarellen van de omgeving aldaar. In maart 1916 vestigde hij zich met zijn gezin in Chardstock (Devonshire), waar zijn dochter Beatty werd geboren op 18 september 1916; Gustave Van de Woestyne was als peterlap bij het doopsel aanwezig.