(wegens geldgebrek en een overschot aan affiches van het jaar 1976 werd dezelfde affiche nogmaals gebruikt met een nieuwe opdruk)
A0204 DE LOCHTE GENTENEERS
Voorschets voor de tekening en het olieverfschilderij van De Lochte Genteneers
Voorloper van Gentse Feesten - Oude Bestenmarkt te Gent
317 “Onze Gentsche meester-etser Jules De Bruycker, de onovertrefbare humorist, heeft eene schilderij gemaakt in 1913, een dansfeest der Lochte Genteneirs, op de Oude Beestenmarkt voorstellende. ‘t Is een meesterwerk dat duizenden waard is en waarop zijn vriend Emiel Van Vooren, lokaal-houder der hogeschool en gelukkige eigenaar van het doek, terecht er is.” In: Karel Lybaert, “De Lochte Genteneirs” in Het Zondags- blad, september 19 .
Dit artikel werd opgenomen in: Lodewijk de Vriese, Onder de Wekkeringe. Een reesem brokskens Gentsch leven voor ‘t Volk bijeengegaard (Gent: Em. Van Goethem, 19 ) 81. (Jonckheere
Vrolijke kleuren maar merkwaardig niemand lacht hoewel het een feest is. Een aantal figuren zien we op de rug. De meeste mensen zitten met hun rug naar het spektakel. De figuren zijn ook een soort karikaturen (als uit een stripverhaal).
De kritiek vergeleek dit werk met Le Moulin de la Galette van Pierre-Auguste Renoir (één van de duurst verkochte schilderijen).
Renoir, Moulin de la Galette (video) | Khan Academy
https://www.khanacademy.org/humanities/becoming-modern/avant-garde-france/impressionism/v/renoir-moulin-de-la-galette-1876
"Maar het kon ook luchtiger. Zwierige, kleurrijke taferelen die refereren naar de beste werken van Renoir. 'Jules De Bruycker is een titaan, de man was al bij leven heel bekend. Sommige kunstkenners rekenen hem zelfs tot de beste tekenaars ooit.' (jlg) (Calalogus Geeraardsbergen).
Het lommer en de dynamische menigte in ‘De Lochte Genteneirs’ doen denken aan het werk ‘Bal au Moulin de la Galette’ (1876) van Auguste Renoir (1841-1919).
“Dit werk geeft een feest in de guinguette ‘Moulin de la Galette’ in Montmartre weer. In grootsteden als Parijs werden het cyclische traditionele volksvermaak als carnaval en kermis in de loop van de negentiende eeuw geleidelijk aan omgeruild voor uitjes in het weekend. Commerciële stedelijke ontspanningsmogelijkheden als danszalen, guinguetten, stenen circussen en café-concerten namen de rol van de verstrooiende traditionele volkscultuur over en speelden hiermee in op het gewijzigde ontspanningsritme van de moderne geïndustrialiseerde stad”. (Jonckheer 2014: 121).
P.A.F. van Veen en N. van der Sijs (1997), Etymologisch woordenboek: de herkomst van onze woorden, 2e druk, Van Dale Lexicografie, Utrecht/Antwerpen
guinguette [buitencafé, uitspanning] {1824} < frans guinguette, van ginguet [vroeger een benaming voor de petits vins uit de buurt van Parijs] van ginguer [dansen, springen], genasaleerde vorm van giguer, van gigue [oude, snelle dans]; de wijn schijnt zo te zijn genoemd omdat men ervan ging dansen, vgl. voor de betekenis huppelwater.
Hier kijken de mensen wel vrolijk, of in elk geval tevreden. Het dansende paar (links) kijkt ons zelf rechstreeks aan. Verder lees ik dat de dansgelegenheid 'Moulin de la Galette' in Montmartre, in Parijs gelegen op een heuvel, destijds het hoogste punt van Parijs.
De personages zouden uit de wijk komen en de mannen zouden de vrienden van Renoir zijn. Het feit dat de mensen zo zorgeloos blij worden afgebeeld, zorgde voor een controverse. Montmarte "was een arme volksbuurt met veel prostitutie, hetgeen helemaal niet op het schilderij te zien is".
Andere schilders schilderden - waarschijnlijk als reactie op Renoir - de dansplek maar eerder troosteloos (zie o.a. Van Gogh).
PS
Misschien hoort bij dit schilderij een ander werk waar JDB de straatveger tekent en schildert (aquarel) met in zijn zak een flyer: bal:
A.233 STRAATVEGER, CIRCA 1908
BALLAYEUR DE RUE
"THEOPHILE" (A.045); De aquarel: STRAATVEGER (A.205).
Op de etsen is de flyer verdwenen (zie op deze blog).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten