Bolchevist

 

 

 

Henri Van Daele (1877-1957)
http://geertvandamme.blogspot.com/2015/01/henri-van-daele-1877-1957-de-koning-van.html

 Zijn werkwijze

In het interbellum schreef hij toneelstukken aan de lopende band. Het verhaal gaat dat wanneer hij maar even de tijd had, hij, op zijn buik liggend, de toneelstukken in elkaar stak op oude vellen behangpapier. Een bevoorrechte getuige van het ontstaan van één zijner komedies was de reeds aangehaalde Jean Ray. In het blad Ons Land (26.09.1913) beschrijft deze laatste hoe hun komedie "Bolchevist uit 't Patershol" uit 1919 gegroeid was:

We hadden saam een vischbootje, met een groot kruisnet gehuurd te Zeebrugge, en trokken 't zoute water in.
We hadden reeds wat bot en spierink ingehaald, toen Henri Van Daele, wiens beurt het was de windas om te draaien, er opeens voor bedankte.
- Wat zoudt ge zeggen van een bolchevist?
- Een wat...?
- Bolchevist, die... laat ons zeggen in 't Patershol te Gent zou wonen, en daar als een gekke duivel omgaat.
- Toe, de but begint juist te loopen, haal 't net op!
- Zie zoo, we zijn in 't huis van een apotheker. Hebt ge reeds opgemerkt dat de apothekers de potsierlijkste menschen der wereld zijn?
- Trek op, alle duivels!
- ... een type, Naart de Vogel, zou hij moeten heeten, want hij zet vogels en allerlei kleine dieren op. Ik kreeg de gedachte, bij 't zien van die groote blokmeeuw, die gedurig boven onze hoofden vliegt. Hebt ge geen papier bij u? Schrijf op.
We vingen geen but meer, maar schreven het plan op van 'Den Bolchevist uit 't Patershol' een der groote lachsuccessen van Henri Van Daele.
't Kostte ons een heele boel geld van boothuur, want de avond viel in, toen we weer naar wal roeiden, maar Henri, vertelde dat hij zijn dag voor geen fortuintje zou willen geven hebben.
's Anderendaags had hij een hand wit papier en drie potlooden gekocht en lag in de duinen te schrijven.
- Als ik een stuk in den kop heb, moet het er uit, als een splinter uit een duim, betuigt hij.

Deze grote productiesnelheid was natuurlijk niet altijd even bevorderlijk voor de kwaliteit van de stukken. Gelukkig kon Henri steeds terugvallen op acteurs die hun vak en hun publiek grondig kenden en die dus in geval van nood, en dat kon wel eens voorvallen, konden improviseren om de hiaten op te vullen.