Op 25 augustus 1914 startten de Duitse troepen met het systematisch plunderen en in brand steken van Leuven. Grote delen van de stad werden verwoest, meer dan 200 burgers vermoord en vele anderen mishandeld en voor jaren getraumatiseerd. Na drie dagen plunderingen bleef er van Leuven niet veel meer overeind. Zowat alle belangrijke monumenten waren vernield, enkel het stadhuis kwam ongeschonden uit de strijd. Deze verwoesting van Leuven kreeg de naam ‘Le Sac de Louvain’.
Ondanks uitdrukkelijk Duits verbod hielden Leuvense kunstenaars de herinneringen aan het puin en de ruïnes levend in hun werk. Eén van hen was Alfred Delaunois (1875-1941). Aan hem wijdt museum M-Leuven momenteel een bijzondere expositie.
Alfred Delaunois
Alfred Delaunois werd geboren in Sint-Joost-ten-Noode, maar verhuisde al op jonge leeftijd naar Leuven. Na zijn middelbare studies schreef hij zich in aan de plaatselijke academie, waar hij in contact kwam met Constantin Meunier (1831-1905) die er toen lesgaf. Deze zette hem aan om ook in de leer te gaan bij zijn zoon, etser Karl Meunier (1864-1894). Delaunois’ doorbraak als kunstenaar kwam in 1908 en al snel zou hij ook internationaal bekendheid genieten.
Delaunois schilderde vele tientallen portretten, landschappen, zichten op kerken, kloosters en begijnhoven en had een voorkeur voor kerkinterieurs. Maar hij voelde zich niet enkel aangetrokken door religieuze plaatsen en thema’s. Hij hield van de stad waar hij was opgegroeid. Zijn Leuvense straatgezichten zijn een getuigenis van het oude Leuven zoals het er uitzag voor de Eerste Wereldoorlog.
Karel Van de Woestijne
https://www.dbnl.org/tekst/woes002verz26_01/woes002verz26_01.pdf
Alfred Delaunois
Men spreektwel eens, in dit land, van schilderkunst,die ‘literair’ zou wezen, en men doet het doorgaans in pejoratieven zin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten