Peintre graveurs

Peintre graveurs


JDB schrijft aan Van Herreweghe dat hij een "peintre graveur is": “Pas facile! vu que je suis un peintre-graveur et non un graveur – il y a une nuance” (Huis, p. 27). 

   

“Artiste pratiquant la gravure originale (par opposition au graveur de reproduction, d'interprétation).” (Larousse)


Johann Adam Bernhard Bartsch (1757-1821).

Oostenrijks graficus en kunsthistoricus.

Vanaf 1794 publiceerde Bartsch wetenschappelijk onderbouwde catalogues raisonné' over verschillende grafici. Tussen 1803 und 1821 gaf hij in 21 delen zijn magnum opus uit: Le Peintre Graveur met talrijke inventarissen van de grafische kunst van oude meesters van de 15e tot en met de 18e eeuw.

Le Peintre Graveur

Tussen 1803 en 1821 verscheen Le Peintre Graveur in 21 delen. Het in het Frans geschreven werk omvat de inventarisatie van grafiek van de oude meesters van de 15e tot en met de 18e eeuw, gerangschikt naar school. Het wordt heden ten dage nog als standaardreferentie aangehaald. Bartsch voerde het naar hem genoemde volgnummersysteem in voor de etsen van Rembrandt van Rijn (bijv. „Bartsch 17“ of „B17“) en voor het grafische werk van vele andere kunstenaars. Het systeem van Bartsch geldt tot op de dag van vandaag als standaard.

Het groot opgezette corpus The Illustrated Bartsch (TIB), dat sinds 1978 verschijnt (Abaris Press, New York) en dat op minstens 164 delen begroot is, heeft tot doel om de inhoud van de Peintre Graveur in de vorm van platenboeken te illustreren en door begeleidende commentaardelen aan te vullen. Hoewel de platenboeken voor het grootste deel al zijn uitgegeven, zijn de tekstdelen, die de inventarissen van de betreffende kunstenaars op de actuele onderzoeksstand moeten brengen maar voor een klein deel beschikbaar. Op het internet is het werk via de beeldbank ARTStor in te zien.

 ARTStor

PS te koop in De Slegte


Loys Delteil, Le Peintre-graveur Illustré  Volume II Ch. Meryon

Le peintre graveur illustré XIX et XX: Henri Leys - Henri de Braekeleer - James Ensor.

 

 

PS

"Volgens Marx was de prentkunst dan ook niet goed thuis op de Salon of andere groepstentoonstel- lingen, waar de massa op zoek was naar grote gebaren en heftige sensaties. Hij benadrukte dat de Peintres-graveurs-tentoonstellingen alleen bestemd waren voor een ingewijd publiek van kunstenaars, schrijvers, amateurs en andere leden van de culturele elite, ‘in schoonheid en geschiedenis geïnteresseerde geesten’, die de prenten in relatieve afzondering en rust moesten kunnen bewonderen".

Uit De Donkere Kant van de Prentkunst:

"De beroemde schilder Rembrandt van Rijn is ook een bijzonder getalenteerd etser. Hij is een zogenaamde peintre-graveur (letterlijk: schilder-graveur) die zelf zijn voorstellingen in prent uitvoert."