Weer klept de dood over Vlaandren

John vroeg waarom die titel?


Beste John en collega’s,

Het gaat  om de herhaling van de oorlog als een onvermijdelijk menselijke eigenschap. En Vlaanderen ontsnapt daar niet aan.

De doodsklok is een metafoor voor de oorlog (en meer) in veel teksten. Ik citeer Leen Huet (die gesproken heeft in Gaasbeek en van wie ik de biografie van Bruegel heb gelezen).

Verder zijn er veel voorbeelden. Ook in de moderne tijd. Bekend is de roman en de nog bekendere film
'For Whom the Bell Tolls’ van Ernest Hemingway‎ (vertaald als 'le glas)



Hemingway.png


Een citaat uit het gedicht van de 17de eeuwse dichter John Donne (weet je nog Eli). Dit terzijde. Hoewel het citaat wordt vaak gebruikt bij besprekingen van het werk van Bruegel om aan te duiden dat de doodsklok weer eens luidt ergens in de wereld.

En nu Jules en Bruegel.

Voor mij was ‘Weer…’ een perfecte titel van JDB in de geest van Bruegel.

Ik wil er even Gaasbeek bij betrekken (en Bruegel dus). Doodsklokken spelen ook een rol bij Bruegel:


tumblr_mrihrvmtkY1s42uk2o1_540.jpg




Van Bruegel wordt verteld dat hij de conflicten van zijn tijd voorstelde op zijn schilderijen. We kunnen dat soms historisch duiden maar wat Bruegel uiteindelijk hekelt is dwaasheid en wreedheid van opinies, oorlogen etc. in het algemeen (jaren 1560 voor de Beeldenstorm). Zonder al te concreet te worden (want dat was gevaarlijk). Daar kan ik meer over vertellen. Maar de essentie is dat Bruegel de anekdote overstijgt.

De dwaasheden van de mens zullen zich herhalen. Ten tijde van Bruegel de godsdienstoorlogen en in andere tijden zullen mensen wel weer iets vinden om ruzie over te maken. En oorlog.

JDB die goed was in titels schrijft dus met de nodige ironie/cynisme/sarcasme: Weer klept de dood…
In de (satirische) geest van Bruegel en anderen: een perfecte titel. Een satire op hoe mensen nu eenmaal zijn. We veranderen niet.