Paul Huys gaat in op de betekenis (wrok = wraak) en de achtergrond (een proces) van de ets ‘De wrok van Sinjoor’ (1930) van Jules De Bruycker.
Zie tekst in bib Ugent:
Huis over De Wrok
Hoofdfiguur Op-Sinoorke (zie twist tussen Mechelen en Antwerpen). Een stoet in de omgeving van de Onze Lieve Vrouw Kathedraal.Volgens de traditie wordt de figuur van Op-Sinoorke voortdurend in de lucht geworden en ogevangen in een laken.JDB keert het verhaal om en dat is de wrok/rancune (wraak) van de pop op zijn menselijke plagers. Onderaan ziet men de mensen in paniek. Een vrouw zit met een blaadje: Hoep Sinjoor.Op het werk zijn fragmenten van bestaande liedjes te lezen die JDB echter aangepast heeft.De volkskundige stoet blijkt JDB aan te spreken binnen zijn thema om een menigte mensen af te beelden. Voor de rest, varieert hij op het folklore verhaal.Die variatie bestaat dus uit het omhoog gooien van mensen door de pop. Volgens Huis zou er een proces geweest zijn (1928) op basis van het feit dat de lijfwacht van de stoet een toeschouwr heeft verwond.
Frank over De Wrok:
Opsinjoorke Antwerpen (niet de Romboutstoren): wat was de actualiteit in die periode? Toch opvallend hoeveel Cafénamen in de ets voorkomen en de pop, die door het volk telkens opnieuw in de lucht wordt gesmeten, draait de boel om, valt en verplettert de mensenmassa.
Gedaan met de leute!
Volgend artikel verwijst misschien naar de actualiteit uit 1930, herbergiers opstand naar aanleiding van de wet Van de velde op alcholverbruik. Zie:
“De middenstandsstaking van december 1929”
Opsinjoorke is een kort dik mannetje met een snor. Hij symboliseert de eeuwige dronkenlap die zijn vrouw afranselt. Als straf wordt hij door zijn buren op een grote doek in de lucht gegooid en weer opgevangen.
Traditiegetrouw neemt Mechelen jaarlijks een houten pop die Opsinjoorke voorstelt mee tijdens grote praalstoeten en ommegangen. Men draagt hem op een grote lijnwaden doek en smijt hem hiermee in de lucht. Op dezelfde wijze vangt men hem ook weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten