JDB politiek ideilogie vrijheid en Bevrijding

Een citaat van Karel VDW.


"Ik trachtte de waarheid mijner verklaring te bewijzen door het voorbeeld van een aantal bekende Gentenaren, als zijn George Minne en Maurice Maeterlinck, Charles van Lerberghe en Theo van Rijsselberghe; dewelke mij, in hun leven en door hun werk gelijk moesten geven, alsdat het streven naar bevrijding het kenmerk hunner gezamenlijke Gentsche eigenschappen zou zijn. - 

Daar scheen De Bruycker langen tijd de loochening van te willen wezen. Zeker: acute werkelijkheids-zin en bijzondere verwerking ervan (hoewel bij hem nimmer lyrisch, daar positieve aandoening afwezig bleef); overtuiging in het waargenomene en imponeerende macht in de expressie. 

En brutale eigenzinnigheid ook. Maar niet snakkend naar Vrijheid. Of beter: aangedaan door eene uitlegging der vrijheid, voortspruitend uit zijn algemeenen gemoeds-toestand, en die er als de ontkenning van was. Wat kon het vrijheids-begrip zijn van iemand, die juist smaalde om het gebruik, dat er van werd gemaakt door wie ze bezaten? Ik zei het reeds: hij geloofde aan niets, ook niet aan vrijheid, ook niet aan de mogelijkheid der bevrijding, noch zag in wat ze aan zijne ledigheid zou hebben gebracht…"






Bedenking:
Ik bewaarde dat ooit om iets over vrijheid & bevrijding te zeggen. Maar ik denk dat we hier de essentie zien: te veel gevoel voor humor om in een ideologie te geloven. Zowel politiek als artistiek. Daarom dan maar zich concentreren op het kleinste … de anekdote. Het is scherpe maar ook tedere humor.

Iemand die in niet gelooft, behalve dan misschien zijn naasten en zijn tekenen. Iemand die steeds weer glimlacht. Niet alleen in de kleine scènes op het terras maar ook bij al het gedoe rond die gebouwen. Als ik zo naar dat werk kijk, zie ik toch heel wat interessante tekeningen. Een alternatief van Elsschot/Nescio/Snijders/Carmiggelt/Richard Minne…