Sarton

Sarton, George (1884-1956)

De Gentenaar en UGent-alumnus George Sarton is een internationaal befaamd wetenschapshistoricus die Gent tijdens de Eerste Wereldoorlog inruilt voor de Verenigde Staten waar hij hoogleraar wordt aan de universiteit van Harvard.
 

Sarton en GentGeorge groeit als enig kind op in een somber huis tegenover de Sint-Michielskerk. Hij volgt Grieks-Latijn in het Koninklijk Atheneum aan de Ottogracht, is in 1902 ingeschreven aan de faculteit Letteren en Wijsbegeerte van de Rijksuniversiteit Gent maar kiest na een sabbatjaar van meditatieve zelfstudie en lange wandelingen door Gent, uiteindelijk voor de Wetenschappen. Bij het vrijzinnige studentengenootschap ’t Zal Wel Gaan leert hij Irénée van der Ghinst kennen en Sarton sluit zich met hem aan bij het linksere Ter Waarheid van Julius Mac Leod, waar hij ook Hendrik de Man en aanhangers van de Vlaamse Beweging zal vinden. In 1905 ontmoet hij op een Anseelemeeting in de Minard de Brusselse dichter-filosoof Raymond Limbosch, van wie hij de levenslange mentor en vriend blijft.

Idealistisch studentenlevenGeorge Sarton sticht in 1905 ook de idealistische Gentse groep Reiner Leven, die vergadert in Café De Tempérence (Bagattenstraat) en waarvan een interessante schets voorkomt in Johan Daisnes roman Lago Maggiore. In 1908 behaalt Sarton de zilveren lauriertak van de Stad Gent, in 1910 wordt hij voorzitter van de Gentse socialistische studentenvereniging. In Het Pand heeft hij een studeerkamer en leert hij zijn toekomstige vrouw kennen, de Engelse kunstenares Eleanor Mabel Elwes (1878 – 1950). Zij maakt deel uit van een literair-artistieke kring van jonge ondernemende feministes, De Flinken /Les Courageuses, waarmee Reiner Leven later samengaat. Kort na de eeuwwisseling oefent de artistieke en sociale mix van De Flinken en Reiner Leven grote invloed uit op de ideeënwereld van een nieuwe generatie.


 PS



Sarton


Wat de leden van 'Open wegen' bij elkaar bracht, was de kunst en in veel minder mate de ideologie.


De confrontatie met de kunst van Jules De Bruycker (1870-1945) liet nog een grotere indruk op Sarton na. In zijn etsen legde De Bruycker de realiteit vast die hem dreef naar de oprichting van Reiner Leven: prostitutie, verpauperde wijken en sociale onrechtvaardigheid in het algemeen. Eind 1905, het moment waarop De Bruycker zich ging toeleggen op het etsen en Reiner Leven opgericht werd, raakt bevriend met hem en woonde hij ook een aantal activiteiten bij.43 Ook vanVerwest, Montobio en Aerens, drie kernleden van Kunst en Kennis, is zeker dat ze een aantal activiteiten van Reiner Leven frequenteerden

Van der Ghinst was overigens ook met hem bevriend. Zie onder meer Jules De Bruyckeraan Irénée Van der Ghinst, 20 december 1910 (AML ML 3415).

Verbrugge, Christophe (2008), ‘Het egonetwerk van Reiner Leven en George Sarton als toegang tot transnationaal intellectueel engagement’.