Huizen aan de waterkant

 

“Passeer er iedere dag. Vlak bij mijn deur. Het is de St. Antoniuskaai (langs de Lieve). Met helemaal op de achtergrond het spitse torentje van de St. Stefanuskerk. Op de achtergrond zie je natuurlijk ook  de  contouren van het Augustijnenklooster”. (LDV)

Honger naar Gent

 Honger naar Gent is een project van twee Gentenaars, Noël Callebaut en Dirk Holemans, die zot zijn van hun stad. Al wandelend vertellen ze hoe deze grootse stad in vroegere tijden – de 14de en de 19de eeuw zichzelf voorzag van voedsel en (lekkere) drank. Zonder koelkast of microgolf. Ontdek wat er vroeger op het bord lag, en wat niet. Lees meer over de twee wandelingen.

Honger naar Gent, 14de eeuw
Hoe voed je een stad in tijden zonder vrachtwagen of koelkast? Dat leert een blik op Gent, dat in die tijd al meer dan zestigduizend monden moest voeden. De stad zorgde voor voedselzekerheid door het verwerven van het monopolie op de graanhandel, het befaamd stapelrecht. Naast graan vond je er ook vis uit Denemarken, bier uit Duitsland, kaas en wijn uit Frankrijk en pruimen van Damascus. Omwille van de dreiging van tekorten of bederf was voedsel strikt gereguleerd: wie welk voedsel mocht verkopen, waar en wanneer. Deze organisatie van het voedselsysteem hing nauw samen met het gildesysteem, een unieke vorm van zelforganisatie van middeleeuwse stadsbewoners. Maar voedsel was altijd meer dan eten voorzien: het ging evenzeer om macht, gelobby, strijd voor vrijhandel of net voor protectionisme. Of hoe de Gras- en Korenlei in feite het Manhattan van de middeleeuwen waren. Welkom in de culinair-politieke tijd van de gebroeders Van Eyck.

Honger naar Gent, 19de eeuw
Gent, het Manchester van het Noorden: nog één keer vergaart de roemrijke stad rijkdom en zet ze zichzelf op de kaart met haar textielproductie. Terwijl in statige burgerhuizen de Bourgeoisie geniet van de gerechten van Cauderlier, een kopje chocolademelk en een heerlijk sigaartje uit Java, sterven in smerige beluiken mensen aan cholera en tyfus en heerst er ondervoeding, de grote massa overleeft op brood en aardappelen. In de kroegen vol jenever en schraal bier weerklinken de liedjes van Karel Waeri als voedingsbodem voor een nieuw idee ‘Het Socialisme’. Zo zullen arbeiders terug hun lot in eigen handen nemen.

Op deze wandeling nemen Dirk en Noël je mee naar een Gent vol uitdaging, klassenverschil die ook op het bord te merken is, maar vertellen ook over ‘de verbeteringe van Gent’, de opkomst van de trein en het verschijnen van publieke badhuizen. Kortom, opnieuw een aanrader voor wie net als wij ‘zot is van Gent’.

Benieuwd om een wandeling mee te maken? Kijk op de evenementenkalender, de Facebook-pagina Honger naar Gent of stuur een mailtje naar dirk.holemans@telenet.be.

http://www.dirkholemans.be/nl/hongernaargent/

Straat

 De Straat op.  Huis van Alijn. 

30.10.2021‑08.05.2022

https://huisvanalijn.be/nl/agenda/de-straat-op?utm_source=nieuwsbrief&utm_medium=button&utm_campaign=oktober21

Een stoet, betoging, pride of processie. We komen regelmatig samen de straat op, ongepland of na een lange voorbereiding. In een optocht laat een groep van zich horen. Muziek, vlaggen en slogans vullen de straten. Borden, kledij, maskers, figuren en wagens versterken de boodschap. De expo 'De straat op' belicht optochten in Vlaanderen en Brussel, vroeger en nu. Kijk mee vanuit het perspectief van organisatoren, deelnemers en toeschouwers.

(zie JDB's werken over stoeten, betogingen etc)

GOTH

 https://designmuseum.nl/en/tentoonstelling/goth-designing-darkness/

On display until — 18 April 2022

GOTH – Designing Darkness

Goth is the world’s biggest subculture. A lifestyle steeped in an undefined yearning for the dark side of life. The exhibition GOTH – Designing Darknesslooks for the wellspring of the Goth scene to present two centuries of a cultural history packed with dramatic imaginings, ominous design and melancholic art. In the heart of historic Den Bosch, with its medieval and neo-Gothic monuments, GOTH – Designing Darkness also shows how this dark subculture is given visual shape today. Such darkness as was never before seen in a museum…

Affiche: Hijsen van de Draak

 

Patershol: Karmelietnklooster

 

U bracht onlangs ook enkele dagen door in een karmelietenklooster in Gent. 

Hemmerechts: (enthousiast) Dat is een mooi pand bij het Gravensteen. Het is historisch ook een boeiende plek, want het is het voormalige paleis van keizer Karel en Filips de Schone. Er is zelfs nog een leeuwenkooi omdat keizer Karel uit Tunesië leeuwen zou hebben meegebracht. De karmelieten hebben sinds kort Vlam, hun eigen 'karmelmagazine'. Dat heeft een rubriek waarin ze een bekende Vlaming uitnodigen om enkele dagen met hen door te brengen in stilte en te beschrijven wat dat met hen doet. De eerste was voor journaliste Annemie Struyf. Nu was het aan mij. 

Wat deed u daar de hele dag? 

Hemmerechts: (droogjes) Ik had werk meegenomen. Ik zit in de jury van de Herman de Coninckprijs voor Poëzie en heb mij door een reeks dichtbundels gewerkt. Af en toe ging ik naar de refter of in de tuin wandelen. Dat klooster heeft ook een B&B voor mensen die op zoek zijn naar een stilte-ervaring of iets spiritueels. De stilte is voor mij geen vreemde. Een schrijver heeft stilte nodig om zich te concentreren. Ik ben veel alleen. Schrijven is een eenzaam bestaan.

(Knack 31/8/2021)

Van Puyvelde: oorlogswerken

Van Puyvelde, L. (1917). Het werk van de Belgische kunstenaars in ballingschap. Onze Kunst, 16, 46–60. https://www.dbnl.org/tekst/_onz021191701_01/_onz021191701_01.pdf
 
 
(46-60)
 

Boven alles echter wat de Belgen in dit opzicht voortgebracht hebben, stijgt het werk van Jules de Bruycker hoog uit(1). Ik spreek hier niet van zijn aangrijpende evocatie der verwoesting van Yperen, maar van zijn groote etsen De Loopgraaf en De Dood boven Vlaanderen,waarmee hij ons verrassen kwam op de tentoonstelling van Belgische kunst te Amsterdam. Deze etsen zijn kunstwerken van zuiverste gehalte: ze zijn haast volmaakt vanuitvoering, ze zinderen van kleurig licht en schaduwspel, ze overweldigen door hun levensgevoel, ze zijn monumentaal van vinding en beelding. Wat een brute kracht van verdelging in dien gepinhelmden dood, die met het hooge plompe onderlichaam nog recht staal in de Loopgraaf te midden van de verschrikking der lijken en, met het kleine hoofd vóór de opening, loert naar nieuwe offers. 

Het andere werk, De Dood boven Vlaanderen, lijkt haast de verste sprong naar het bereikbare. 

‘Weer klept dedood over Vlaanderen’. Is dit het ijselijk visioen van Vlaanderen's ondergang? Het land is kaal en de velden zijn gezwollenvan onuitdrukkelijk wee. Door de wegen, die loopgraven zijn, die oneindig uitgestrekte graven zijn, komen de drommen aangestuwd en ze dragen de duizenden dood en ter uitvaart in kisten, die als etterbuilen boven het gewonde aanschijn van het land uitpuilen. De geestelijke - ik zou haast zeggen het geestelijke- hangt aan een koord in de ruimte te hengelenen de geest van het kwade spoedt ten dienste. Op het bonkig gevaarte der duistere kathedraal troont, geweldig,de gruwbare dood, en, terwijl hij aan zijn knokkelbeenen zijn zware oorlogslaarzen over het landschap laat bengelen, houdt hij de klokke vooruit,waarmee de verdoemenis over het land wordt uitgeluid. 

Hier is de fantast de Bruycker der Dickensiaansche grillige oude stadsbeelden de visionnaire uitbeelder geworden van den angst ,waaronder wij allen bevangen leven. De ruwe oorlog is op de deuren van zijn hart komen bonkenen zijn hart is opengegaan in mededoogen: zijn oogen, die schalksch waren, zijn nu opengesperd en kijken dieper en wijder. Hij let niet meer op het contingente, dat zijn vroeger werk alleen maar aardigheid bijbracht; zijn visie is grootsch, zijn geest is verruimd, zijn ontroering is geweldig, zelfs waar zijn modern scepticisme nog even grimlacht, en hij is bij machte een werk te scheppen, dat, als een uitbeelding van dezen tijd, den tijd zal overleven.

Dit werk van Jules De Bruycker is tot nog toe vrijwel het eenige Belgisch oorlogswerk, dat van blijvenden aard is. Niet eenieder is opgewassen om een heldere visie te hebben van het groote wereldgebeuren, dat wij belevenen de diepe aandoening, die hij ervan ondergaat, in schoonen plastischen vorm om te zetten. Zij, die ons een echt kunstrijke aanschouwing zullen geven van den verschrikkelijken rampspoed, die over de Belgen neergekomen is, zullen kunstenaars moeten wezen, die over meer dan verbeelding en kunde beschikken. Zij zullen ook een ruime enevenwichtige ziel moeten hebben, waarin zij den vollen vloed van levensstroomingen, die door onze volksmassa jaagt, kunnen opvatten, laten bezinken en cristalliseeren tot een werk, waarin de aangrijpende ontroeringskracht harmonieert met een stralende schoonheid. Leven er Belgische kunstenaars, die daartoe geniaal genoeg aangelegd zijn? Ik zal mij hoeden voor voorspellingen,maar wil niet ontkennen dat ik met vertrouwen zulk werk afwacht, wannee rik zie wat Jules de Bruyck erin dit opzicht voortbracht. 

 
 
Een uitvoeriges tudie over De Bruycker zal eerlang in dit tijdschrift verschijnen, met afbeeldingen der hier besprokenwerken. RED.OnzeKunst.Jaargang16
Allen blijven zij al dus werken naar hun aard en trant. Jules de Bruycker's humor vindt zijn gading in de groezeling van verneukelde menschen bij de krollenwoningen te Londenen zijn lust naar de monumentalelijn en rhythmieken versmoezelde lichtspeling, die hij in ons oude Gent nooit genoeg kon botvieren,weet hij genoegdoening te verschaffen in het eerbiedwaardige Oxford.