Foto's JDB

 (aquarel)

 (over die foto bestaat discussie: dochter Andrée zegt dat dit haar vader niet is, schoonzoon spreekt dit tegen)




 Foto's (zie website De Bruycker Stichting):

Reizen Corona

Interne Keuken

https://radio1.be/reizen-corona

Herman Van Goethem, rector van de Universiteit Antwerpen, heeft een imaginair reisbureau opgericht: Reizen Corona. Hij begeleidt zijn cliënteel hoogstpersoonlijk op een reis door de tijd, richting 19de en vroeg 20ste eeuw. We zijn meegegaan, en we hebben ons de ogen uit ons hoofd gekeken.
Herman Van Goethem beheert de vermoedelijk grootste verzameling historische stadsfoto's van ons land. Het resultaat van jarenlang zoekwerk, samen met een bevriend verzamelaar. Honderden foto's hebben ze bij elkaar, veelal nog ongearchiveerd en ongedocumenteerd.

Het corona-isolement leek Herman Van Goethem een uitstekend moment om op Facebook die fotoschat voor het grote publiek te ontsluiten. En een schat is het. Nog nooit hadden wij bijvoorbeeld een foto gezien van de Antwerpse De Keyserlei uit de tijd voor het Centraal Station aan het eind ervan stond. Vroeger stond daar een houten station, dat Ooststatie werd genoemd. Oost, omdat de stad daar eindigde. Voorbij de sporen begon het platteland. De foto dateert uit 1893, ze staat hierboven.

Op de alleroudste foto uit de verzameling is de Predikherenbrug te zien, over de Leie in Gent, een daguerreotype uit 1840. Als je dat ziet, ervaar je een soort tijdsmachine-effect. 1840 is het jaar waarin Paganini streft en Napoleon wordt bijgezet in de Dôme de Invalides.

We zullen die oudste foto van Gent morgen op de radio laten zien. Als u niet zo lang kan wachten, of als u radio geen geschikt medium vindt voor fotografie, moet u doorklikken naar de Facebookpagina van Herman Van Goethem.

https://www.facebook.com/Hermanvangoethem/ 

WO1: foto's

In 1915: een speciaal nummer van het Franse tijdschrift L'art et les Artistes:  La Belgique héroique et martyre. (Burny 1995: 309).

E. Van Hamme, Ieper. (p. 13). Foto Archief Stedelijk Museum van Ieper.

Ernest Van Hamme

Ernest Van Hamme(Gent 1856 –Mariakerke 1932)E. Van Hamme was schrijnwerkeren architect. Hij studeerde bouwkunde bij Joseph De Waele aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten te Gent. Als lid van de Commissie voor Monumenten voerde hij een aantal restauraties uit in Gent, waaronder: de Graanspijker, kleine Spijker, huis De Valck, huis Vrijdagsmarkt 22, de Grote-en Achter Sikkel, Zwarte en Grote Moor, het Groot Vleeshuis en aanpassingen aan de Vismijn.160Aan de Parklaan ontwierp hij een eclectisch burgerhuis (Parklaan 35, Gent) en vlakbij in de Krijgslaan (Krijgslaan 4) bevindt zich een art-decoburgerhuis van zijn hand. Daarnaast bouwde hij nog een aantal burgerhuizen, vooral in Genten Oudenaarde:161Niet-exhaustieve lijst van zijn oeuvre:-Kasteelstraat 9, Oudenaarde: Neoclassicistisch burgerhuis;-Kasteelstraat 11, Oudenaarde: Neoclassicistisch herenhuis;-Einestraat 21, Oudenaarde: Hoekhuis in neotraditionele stijl (gesloopt);-Tentoonstellingslaan 78, Gent: Burgerhuis

Brief de Ramaix

386 Jules DE BRUYCKER (Gent, 1870 - 1945) - 2 lettres autographes signées à G. d. Ramaix Legation Belge.
[London], 18.9.18 et 29.9.18. 2 pages in-4.

 «...Je suis charmé de l'appréciation que vous faites de mes oeuvres. Selon votre désir j'aurai le plaisir de vous recevoir dans mon atelier vendredi prochain pour pouvoir vous montrer mes planches... »

Etsen: pers

Henri Guérard aan zijn drukpers (Henri Guérard à sa presse)
Norbert Goeneutte, 1888

 

19de eeuw: Neostijlen

 

Bergmans, A. J De Maeyer, W Denslagen, Wies van Leeuwen (1999), Neostijlen in de negentiende eeuw. zorg geboden ? Handelingen van het tweede Vlaams-Nederlands restauratiesymposium Enschede 3-4 september 1999.

A. Bergmans, J. De Maeyer, W. Denslagen en W. van Leeuwen (red.), Neostijlen in de negentiende eeuw. Zorg geboden? (Kadoc-Artes, 7), Leuven, Universitaire Pers, 2002, p. 131-159   

KORTE INHOUD

De negentiende eeuw was de eeuw van de neostijlen, de historiserende of eclectische gebouwen die op het eerste gezicht een aberratie lijken: Disney-achtige sprookjeskastelen, landhuizen als afschrikwekkende burchten, stadswoningen met trapgevels en fabrieken als romaanse kloosters. Geprezen in de negentiende eeuw werden ze in de twintigste eeuw verketterd en bestempeld als producten van een 'lelijke tijd'. Ze vielen buiten het gezichtsveld van de monumentenzorg. Dat negatieve beeld stoelt echter op een misvatting. Deze publicatie wil de eigenheid van de negentiende eeuw en van haar architectuur onder de aandacht brengen.

De 'lelijke tijd' blijkt immers verrassend creatief en modern, met een enorme waaier aan mogelijkheden. Gedreven door een merkwaardig geloof in de vooruitgang kon de negentiende-eeuwse mens heden en verleden, tijd en ruimte met elkaar verbinden. Zo woonde en werkte hij bij voorkeur in gebouwen, interieurs, meubilair en met trots gekoesterde verzamelingen die teruggrepen naar het verleden. Voor een juiste kijk op de neostijlen is het nodig zich te ontdoen van kritische reflecties die ontleend zijn aan het twintigste-eeuwse rationalisme en modernisme. Gebouwen en interieurs in neostijlen waren meer dan een onpersoonlijk, romantisch opgebouwd decorum, hadden niets of weinig te maken met oubolligheid of ziekelijke weemoed. In feite ging het om een vorm van welberedeneerde en geïntegreerde moderniteit, een pittoresk samengaan van traditie en moderniteit. Zowel de algemene artikels als de casestudy's in dit boek maken dat voor Nederland en Vlaanderen duidelijk. Tegelijkertijd worden voorbeelden aangereikt van een andere, zorgzame aanpak van het negentiende-eeuwse culturele erfgoed.

PS Ik ben geïnteresseerd in de opkomst van de behanger/stoffeerder... (JDB).

Geciteerd in Jockheere, Aandacht, aandacht...