"Tenslotte
hebben we het dagboek van Alida Wynanda
Sanders van Loo. Zij is een uitgeweken Nederlandse journaliste en vindt
België maar niets. Ze supportert dan ook volop voor de Duitsers en heeft een
enorme bewondering voor hen. Haar dagboek vormt een neerslag van een
persoonlijke oorlog waarin ze het doen en laten van zichzelf en haar
omstaanders neerschrijft.Vier getuigen, vier verschillende visies, maar
allemaal even bang voor wat gaat komen en allemaal een even groot slachtoffer
van deze Grote Oorlog. "
·
thesis
van Sylvia Van Peteghem
·
A.W.
Sanders van Loo (1913),
De
wereldtentoonstelling te Gent
April-November
1913
Baertsoen
(..)
Hij
kende echter - o schande! geen Vlaamsch - of liever hij beweerde het niet te
kennen, hoewel hij mij een vlaamsclien brief geschreven had. Te zonderlinger
schijnt dit, waar Baertsoen in zijn kunst, zoo op en top, zoo geheel en
doorkneed vlaamsch is, - om hem juist te kunnen beoordeelen bezoeke men Gent.
Gent
is met Neurenberg, Brugge, Florence, Stockholm en Amsterdam een der heel mooie
Europeesche steden, en zooals ik zei,
vooral
voor den kunstenaar en den archeoloog van het hoogste belang, en vormt o.a. een
onvergelijkelijk schoone lijn, langs de St-Baafs, het Belfort, de Lakenhal, de
St-Niklaaskerk en langs 't Predikheerenklooster met de St-Michielskerk links,
of wel rechts langs de mooie huizen op de Groenmarkt naar 't Gravenkasteel. 't
Laatste met het Belfort, in den laatsten tijd op de meest oordeelkundige wijze
gerestaureerd. - Gent heeft Baertsoen bezield. Hij kent er van alle hoekjes,
straten, kaden en steegjes. Op de tentoonstelling was hij met het prachtige Dooi
te Gent, Nacht op het Kanaal, twee gezichten van het kasteel van Laerne
(thans met afbraak bedreigd), De Stille wateren van Gent, Avond op de Kaden,
enz. - Niet minder door zijn etsen dan door zijn schilderijen is Baertsoen
beroemd. Zij hebben een teederfluweelachtigen toets, zooals geen andere
Belgische etser die bezit, Brangwyn in
Engeland en Bauer in Holland komen hem nabij. Twee der beroemdste zijn zijn
etsen van Krom en Recht Boomsloot te Amsterdam. Baertsoen was hier over
echter maar slecht te spreken. Hij had vóor vijf uur s' morgens op moeten
staan, eer de Joden met hun negocie in de straten waren, anders werd hij op
vuile eieren en rotte appelen onthaald!
Op
Baertsoen volge mijn oude vriend Edmond Verstraeten, die niets heeft van
een Franskiljon, die op en top, van binnen en van buiten is een Vlaming, die
met zijn blonden baard en leeuwenmanen iets van een apostel heeft, - de apostel
van het licht...
Den 9den Augustus van dit jaar verrijkt met het mooie, door
Z.M. den Koning onthulde zitbeeld der Van Eycken. Prachtig komt het lichte
groen van het brons uit tegen 't teedere grijs van de kerk en 't groenere groen
der slanke boomen. Hieratisch - eenigszins stijf-plechtig, zitten de broeders
naast elkaar op een bank. Jan met een groot boek op den schoot, Hubert met zijn
palet en ontvangen de bloemenbrengende hulde der volken. Enkele figuren
daaronder zijn schoon, hoewel de modellen niet overal ,goed gekozen zijn -
vooral de vrouw die tegen Hubert uitlost is goed. Aan de achterzijde staat een
engel met een krans, dezelfde die den ingang van de eerezaal in de Belgische
afdeeling bewaakte. Op den sokkel zijn in email de wapens aangebracht der
verschillende landen, die aan de hulde der Van Eycken hebben deel genomen. Het
is een werk van Verbanck, een 32 jarig Gentsch beeldhouwer, die mij welwillend
bijgaande afbeelding van zijn monument heeft afgestaan Het is nog niet geheel
voltooid, enkel de groep rechts is afgegoten, de linker is nog in plaaster,
zooals men hier zegt.
