Leon Frederic. Ik kwam zijn naam wel eens tegen in kunstkritieken.
Zo bewaarde ik deze paragraaf van Leo Van Puyvelde
“Zoo staat ook Léon Frédéric boven de beweging van zijn tijd. Eens was hij de ingetogen schilder van den arbeider, van den niet opstandigen, maar gelaten arbeidenden werkman. Nu is hij de intieme schilder van het gemoed, van het gelouterd lijden en den zuiveren droom der ziel. En steeds blijft zijn kunst die van een ernstig en toegewijd artist: zijn Lieve-Vrouw van den Rozenkrans is als een teere en harmonieuse muziek, waarin alles samenklinkt in een hooge en heldere tonaliteit. Zijn ideale opvatting van het leven stemde hem tot het kunstig harmonieeren van honderden kleurbloemen met de blauwe lucht en den blanken tooi van de drie figuren.
Ook de zeer eigengeaarde Jules De Bruycker vermag het een levenszin uit te spreken, die anders is dan die van de meeste tijdgenooten. Al te lang heeft men hem beschouwd als een caricaturist van het volksleven. Het zal eerlang blijken, als zijn huidige evolutie geheel voltrokken is, dat hij heel veel meer is. Er komt een zware bezonkenheid in zijn werk: die van den volwassen geest, welke zichzelf beheerscht. Deze bezonkenheid is waar te nemen in zijn waterverfschildering Oude Markt, die op de Driejaarlijksche was; niet alleen in de volslagen eenheid van opvatting tusschen de personen en de zaken, ook in de schaal van verteekening van de figuren.”
https://www.dbnl.org/tekst/_onz021192501_01/_onz021192501_01_0025.php
Geen opmerkingen:
Een reactie posten